Zapewnimy Tobie i Twoim bliskim profesjonalną pomoc w sprawach dotyczących błędów lekarskich

Tak. Roszczenie takie co do zasady ulega przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia dowiedzenia się lub od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności poszkodowany mógł się dowiedzieć o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia. Termin ten jednak nie może być dłuższy niż 10 lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wyrządzające szkodę.

Za Sądem Najwyższym stwierdzić należy, iż odmowa lekarza wykonania w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej zabiegu operacyjnego, którego celowość stwierdzono, nie może być dowolną decyzją tego lekarza, a wymaga istnienia poważnych powodów stwierdzonych stosownymi konsultacjami oraz szczegółowego uzasadnienia w dokumentacji medycznej (I CKN 1386/00).

Jak najbardziej, posługiwanie się wadliwym, czy też nie do końca sprawnym sprzętem medycznym rodzi odpowiedzialność odszkodowawczą i to bez względu na powstanie z tego tytułu rozstroju zdrowia pacjenta.

1. błąd diagnostyczny – czyli niewłaściwe rozpoznanie stanu zdrowia pacjenta

2. błąd techniczny – czyli błąd polegający na zaniedbaniach i wadliwe wykonanych czynnościach, jak choćby pozostawienie narzędzi w ciele pacjenta

3. błąd terapeutyczny – czyli nieprawidłowe leczenie pacjenta, czy też przeprowadzenie leczenia pomimo istnienia do tego przeciwskazań medycznych

4. błąd organizacyjny – czyli niewłaściwe prowadzenie i funkcjonowanie podmiotu leczniczego, choćby brak właściwego sprzętu i kadry

5. błąd informacyjny - czyli brak poinformowania pacjenta lub też nieprawidłowe poinformowanie pacjenta o stanie jego zdrowia, proponowanych metodach leczenia oraz możliwych konsekwencjach tego leczenia.

1. Odszkodowanie – czyli rekompensata strat, jakie pacjent poniósł w związku z zaistniałą sytuacją

2. Zadośćuczynienie - jednorazowe świadczenie związane z szkodą niemajątkową, czyli związaną z bólem fizycznym i psychicznym, jaki związany jest z zdarzeniem

3. Renta na zwiększone potrzeby poszkodowanego – roszczenie to powstaje, gdy w wyniku nieszczęśliwego zdarzenia zwiększają się potrzeby życiowe poszkodowanego, przykładowo zakup lekarstw, czy też dodatkowa opieka osób trzecich

4. Renta z tytułu utraty zdolności do pracy – powstaje, gdy poszkodowany w wyniku wypadku nie ma możliwości zarobkowania

W uproszczeniu można powiedzieć, że:

1. jeżeli lekarz wykonuje zawód samodzielnie w ramach prywatnej praktyki i zawiera z pacjentem umowę cywilną, będzie samodzielnie ponosił odpowiedzialność za zawinioną szkodę wyrządzoną pacjentowi.

2. jeżeli lekarz wykonuje zawód w ramach prywatnej praktyki, ale na podstawie umowy. NFZ, również ponosić będzie odpowiedzialność za własne zawinione działania.

3. jeżeli lekarz jest zatrudniony w podmiocie udzielającym świadczenia zdrowotne wówczas nie łączy go żadna umowa z pacjentem. Lekarz leczy wtedy na podstawie umowy o pracę z zakładem leczniczym i nie ponosi odpowiedzialności za szkodę wyrządzaną pacjentowi. Odpowiedzialność tą ponosi szpital.

4. jeżeli lekarz wykonuje zawód w zakładzie leczniczym na podstawie umowy cywilnoprawnej (tzw. kontrakt), jego odpowiedzialność za zawinione wyrządzenie szkody jest solidarna z zakładem leczniczym, który zawarł z nim w/w umowę (kontrakt).

Z odpowiedzialnością będziemy mieli do czynienia, gdy powstanie szkoda pacjenta (majątkowa lub niemajątkowa), która wyniknie z działań lub zaniechań związanych z postępowaniem niezgodnym z zasadami wiedzy medycznej i pomiędzy ową szkodą i owymi działaniami / zaniechaniami zaistnieje związek. Nie można jednak pominąć kwestii, iż lekarz, czy jednostka lecznicza ponosi odpowiedzialność jedynie za winę, czy to umyślną, czy to nieumyślną mającą postać niedbalstwa lub lekkomyślności. Odpowiedzialność ta bowiem nie jest odpowiedzialnością za wynik (rezultat).

Tak, jeżeli powstała szkoda związane jest z nieprawidłowym postępowaniem lekarza (jednostki leczniczej), a nie jedynie z nieosiągnięciem spodziewanego przez pacjenta rezultatu.